W kolejnym artykule dotyczącym przemocy stosowanej w rodzinie nieco bliżej przyjrzymy się sprawcom przemocy.
Jak już wcześniej wspomniano, do przemocy w rodzinach dochodzi na różnych płaszczyznach. Sprawcami są najczęściej dorośli wobec partnerów, dzieci, czy osób starszych. Ale zdarzają się również i to coraz częściej przypadki, kiedy to dziecko jest sprawcą przemocy.
Powszechnie uważa się, że dzieci nie są w stanie poważnie fizycznie zranić drugiej osoby. Jednak przemoc wobec rodzeństwa i opiekunów zaczyna stanowić bardzo poważny problem. Dziecko może uszczypnąć, ugryźć, popchnąć, kopnąć, wyzywać nie tylko swoją siostrę, czy brata, ale także rodziców. Policja w 2011 roku odnotowała 195 przypadków przemocy domowej, w której sprawcą było dziecko. W 2018 roku zaś nieletnich podejrzanych o przemoc w rodzinie było 303, w tym 81 dziewcząt i 222 chłopców.
Dziecko może nie tylko fizycznie zranić dorosłego, ale także znęcać się nad nim psychicznie. Przykładem może być szantaż emocjonalny typu: „zaraz się zabiję z twojego powodu”, „ucieknę z domu i nie wrócę”, itp. lub wyzwiska i obrażanie. Jest to bardzo często stosowana przemoc emocjonalna wobec dorosłego, która nie jest zgłaszana, ani się o niej nie rozmawia.
Jednak to dorośli stanowią największy odsetek sprawców przemocy. Skutkiem stosowania siły fizycznej i znęcania psychicznego jest przemoc wobec partnera, dzieci i osób starszych (rodziców w podeszłym wieku, dziadków itp.). Agresorzy chcą w ten sposób pokazać swoją władzę i przejąć kontrolę nad pozostałymi członkami rodziny lub też w taki sposób pokazują niechęć do innych.
Jeżeli chodzi o dorosłych stosujących przemoc w rodzinie w 2020 roku zgłoszono do „Niebieskiej Karty” 72 601 rodzin. Policja w tym samym roku odnotowała następującą liczbę zgłoszeń:
– przemoc psychiczna została zgłoszona 81 334 razy,
– fizyczna – 57 760,
– ekonomiczna – 1 813,
– seksualna – 1 163,
– inny rodzaj przemocy – 21 895.
Jak widać, przemoc psychiczna jest najczęściej stosowaną formą przemocy wobec innych członków rodziny. Należy podkreślić jednak fakt, że są to zgłoszone przypadki przemocy w rodzinie. Niestety, duża ilość ofiar nie zgłasza oficjalnym organom faktu pobicia, dręczenia, czy molestowania. Dzieje się tak z powodu strachu przed napastnikiem lub wstydem przed innymi.
W 2020 roku, podczas izolacji spowodowanej wybuchem pandemii COVID19, nasilił się problem przemocy w rodzinie, szczególnie wobec dzieci, które nie mogły w tym czasie wyjść do szkoły, ani spotykać się z innymi poza domem. Wg UNICEF Polska kilkukrotnie wzrosła liczba dzieci dzwoniących do telefonu zaufania.
Skutki przemocy domowej, czy to sprawcą jest dziecko, czy dorosły, niestety będą miały swoje konsekwencje w późniejszym życiu ofiary. Liczne blizny na ciele, zaniżona samoocena, depresja, myśli samobójcze – to tylko niektóre „pozostałości” znęcania się, czy to fizycznego, czy też psychicznego. Dlatego bardzo ważna jest prewencja oraz reagowanie na wszelkiego rodzaju akty przemocy w rodzinie. Jako społeczeństwo powinniśmy porozmawiać z osobą pokrzywdzoną i zachęcić do wezwania pomocy, a jeżeli chcemy być anonimowi, możemy sami zgłosić swoje obawy policji, zadzwonić do miejscowego ośrodka pomocy społecznej lub na numer Niebieskiej Linii. Reagujmy!
W naszej bazie wiedzy znajdzie miejsca gdzie można szukać pomocy.